O żeż !!!!!: DEKLARACJA ODPOWIEDZIALNOŚCI WS. PUSZCZY BIAŁOWIESKIEJ

https://www.mos.gov.pl/puszcza-bialowieska/aktualnosci/szczegoly/news/deklaracja-odpowiedzialnosci-ws-puszczy-bialowieskiej-1/

„Zwróciliśmy się m.in. do naszych oponentów z PO i Nowoczesnej oraz do organizacji, które protestują przeciwko realizacji przez Ministerstwo Środowiska prawa UE, o podpisanie deklaracji. Określa ona chęć wzięcia odpowiedzialności za sytuację w Puszczy Białowieskiej. Najwyższy czas sprawdzić, kto w tym sporze ma rację” – mówi minister środowiska prof. Jan Szyszko.

Odpowiedzialność za Puszczę Białowieską

W związku z tym, że spór o Puszczę Białowieską nabrał charakteru międzynarodowego Deklaracja (w załączeniu) została wysłana do ambasadorów akredytowanych przy UNESCO, komisarzy UE, europejskich ministrów środowiska, organizacji pozarządowych oraz polskich parlamentarzystów w tym posłów Platformy Obywatelskiej i Nowoczesnej.

„Niestety, jak dotąd nie wpłynęła do nas żadna podpisana deklaracja. Potwierdza to nasze obawy, że wiele postulatów tzw. „obrońców Puszczy” istnieje tylko w przestrzeni publicznej i nie ma pokrycia w faktycznych działaniach. Nie zależy im na dobru Puszczy Białowieskiej, tylko na wszczynaniu politycznej awantury” – zaznacza minister Szyszko.

Opozycja i niektóre organizacje pozarządowe są przeciwne usuwaniu chorych drzew z Puszczy Białowieskiej. Uważają, że człowiek jest największym wrogiem przyrody, a zakaz wycinania drzew jest najwyższą formą ochrony.

„Skoro tak twierdzą, to zachęcamy by wzięli odpowiedzialność za swoje postulaty” – mówi rzecznik resortu środowiska Aleksander Brzózka.

Ministerstwo Środowiska przypomina, że Puszcza Białowieska zgodnie z postulatami organizacji pozarządowych została podzielona na dwie części. W 1/3 terenu nadleśnictw gospodarczych (czyli na ponad 17 tys. ha) nie są podejmowane żadne działania, zgodnie z postulatami tzw. „ekologów”. Dodatkowo na terenie Parku Narodowego nie usuwa się chorych drzew. Zatem blisko połowa Puszczy jest obecnie pozostawiona wyłącznie „prawom natury”. Pozostała część Puszczy (blisko 34 tys. ha) jest poddawane działaniom ochronnym, zgodnej z wymogami programu Natura 2000. Działania te polegają na usuwaniu z Puszczy Białowieskiej zarażonych drzew i mają na celu zapobieganie rozszerzania się chorób.

Przypominamy, że po raz pierwszy w historii na terenie Puszczy Białowieskiej przeprowadzono dokładne badania całego ekosystemu.

„W badaniach uczestniczyło 200 ekspertów – naukowców i leśników. Dzięki nim dokładnie wiemy, jaki jest obecnie stan Puszczy Białowieskiej” – podkreśla rzecznik MŚ.

Realizacja prawa Unii Europejskiej

„Ministerstwo Środowiska i Lasy Państwowe realizują prawo Unii Europejskiej. Oczekujemy, że jeśli ktoś podważa legalność tych działań, to chętnie podpisze deklarację i weźmie pełną odpowiedzialność za łamanie przepisów prawa UE” – dodaje Aleksander Brzózka.

„Apelujemy raz jeszcze do unijnych komisarzy, polityków opozycji i członków organizacji pozarządowych, żeby wykazali się odwagą i podpisali załączoną deklarację. Wynika z niej przede wszystkim, że biorą pełną odpowiedzialność za rozwój wydarzeń w tej części Puszczy, która zgodnie z ich postulatami nie jest poddawana działaniom ochronnym – w tym cięciom sanitarnym ” – dodaje.

Polska jako członek Unii Europejskiej, zobowiązała się do przestrzegania prawa i wprowadzenia obszarów Natura 2000. Dlatego właśnie musimy dbać o te siedliska, które wyznaczyliśmy. Celem działań jest zahamowanie procesu zanikania siedlisk ważnych z punktu widzenia UE oraz zapewnienie bezpieczeństwa i dobrobytu ludzi, którzy żyją na terenie Puszczy od stuleci.

Kornik drukarz

Puszcza Białowieska po stronie polskiej zajmuje 60348 hektarów (ha) powierzchni z czego 9783 ha stanowi Białowieski Park Narodowy. Pozostałą część zajmują trzy nadleśnictwa gospodarcze, w których prowadzi się zrównoważoną gospodarkę leśną – Browsk, Białowieża i Hajnówka.

Na tych terenach populacja kornika drukarza rozwija się w niebezpiecznym tempie, co prowadzi do wewnętrznego wyniszczenia Puszczy Białowieskiej. Zanikają siedliska przyrodnicze oraz zamierają ogromne ilości drzew. Liczba martwych świerków w Puszczy liczona jest w milionach. Lecz to nie gradacja kornika sama w sobie jest problemem, ale jej skala, która jest największa od lat 20. XX w. W trzech puszczańskich nadleśnictwach w ciągu pięciu lat zamarły drzewostany na powierzchni ok. 7,2 tys. ha, co jest powierzchnią bliską całego Białowieskiego Parku Narodowego. Dodatkowo zmniejsza się również występowanie cennych, chronionych gatunków roślin i zwierząt.

Poniżej - proponowana DEKLARACJA:

Szanowni Państwo,

Serdecznie dziękujemy za Pani/Pana stanowisko ws. Puszczy Białowieskiej. Pragniemy poinformować, iż Pani/Pana postulat został spełniony w „Programie naprawczym dla Puszczy Białowieskiej”. Zgodnie z Pani/Pana sugestią – drzewa nie będą wycinane na 1/3 powierzchni lasów gospodarczych polskiej części Puszczy Białowieskiej obejmującej ponad 17 tys. ha na pozostałej części obejmującej prawie 34 tys. ha lasów gospodarczych Puszczy Białowieskiej od bieżącego roku prowadzone są działania ochronne mające na celu zahamowanie procesu degradacji chronionych siedlisk i zaniku chronionych gatunków ważnych z punktu widzenia Natury 2000. Chcemy nadmienić, iż w roku 2016 dokonano kompleksowej inwentaryzacji siedlisk i gatunków na całym terenie Puszczy korzystając z pomocy 200 specjalistów z różnych dziedzin nauk przyrodniczych, a koszt tej inwentaryzacji wyniósł około 1 200 000 euro. Badania takie są prowadzone w bieżącym roku i będą kontynuowane w latach następnych. Porównanie danych z obszaru, gdzie nie będą wycinane drzewa z obszarem, gdzie będą prowadzone działania ochronne pozwolą na uzyskanie odpowiedzi na pytanie: kto w sporze wokół Puszczy ma rację i kto będzie ponosił odpowiedzialność, za zanik chronionych siedlisk i gatunków. W przypadku podtrzymania Pani/Pana żądania odnośnie zakazu wycinki drzew na terenie Puszczy może Pani/Pan złożyć deklarację do Ministra Środowiska zgodnie z treścią jak poniżej.

WZÓR DEKLARACJI

Nazwisko i imię:

Adres:

Ministerstwo Środowiska

Departament Ochrony Przyrody

Ul. Wawelska 52/54

00-922 Warszawa

1. Domagam się zakazu wycinki jakichkolwiek, także chorych, drzew na terenie Puszczy Białowieskiej uważając, iż jest to działalność zapewniająca trwałość występowania chronionych siedlisk i gatunków zgodnie z dyrektywą ptasią i habitatową, do których między innymi należą 91IO – ciepłolubne dąbrowy, 91DO – bory i lasy bagienne, 91EO – łęgi olszowe i jesionowe, 9170 – grądy oraz występowanie takich rzadkich gatunków jak dzięcioł białogrzbiety (Dendrocopos leucotos), dzięcioł trójpalczasty (Picoides tridactylus), sóweczka

(Glaucidiumpasserinum), włochatka (Aegoliusfunereus), skowronek borowy (Lullua arborea), lelek kozodój (Caprimulgus europaeus), bogatek wspaniały (Buprestis splendens), zgniotek cynobrowy (Cucujus cinnaberinus), zagłębek bruzdkowany (Rhysodes sulcatus), kozioróg dębosz(Cerambyx cerdo), pachnica dębowa (Osmoderma eremita), sasanka otwarta (Pulsatilla patens), leniec bezpodkwiatkowy (Thesium ebracteatum). W przypadku zaniku wymienionych powyżej siedlisk lub gatunków ważnych z punktu widzenia Natury 2000, co będzie możliwe do udokumentowania poprzez porównanie wyników z tej części Puszczy gdzie wykonano działania ochronne, deklaruję chęć pokrycia kosztów odbudowy siedlisk i powrotu gatunków na powierzchni bez wycinki drzew.

lub (do wyboru)

2. (Dotyczy Państw na obszarze których, występował kiedyś żubr)

Jestem zwolenniczką/zwolennikiem uruchomienia podobnego eksperymentu jak w Puszczy Białowieskiej (17 tys. ha lasów bez jakiejkolwiek ingerencji człowieka i 32 tys. ha z celową działalnością dla możliwości odbudowy siedlisk), gdyż chcę odbudować siedliska dla oferowanego przez Polskę żubra, który zaniknął w moim kraju w ……. wieku.

Podpis

1. Zgoda na przetwarzanie danych osobowych Ja niżej podpisany niniejszym oświadczam, że:

a) zapoznałem (-am) się z treścią informacji zamieszczonej w pkt 2 poniżej, w tym z informacją o celu przetwarzania danych osobowych;

b) wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych w zbiorze „Osoby sprzeciwiające się wycinkom w Puszczy Białowieskiej”, w zakresie wskazanym w tej deklaracji, zgodnie z ustawą z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. 2016 poz. 922, z późn. zm.) przez Ministra Środowiska w celu wskazanym w pkt 2 lit. c poniżej;

c) zostałem poinformowany o prawie wglądu w te dane oraz o prawie żądania ich poprawiania;

d) podaję dane osobowe dobrowolnie.

……………………………

Data

Podpis

2. Informacja o przetwarzaniu danych osobowych w zbiorze „Osoby sprzeciwiające się wycinkom w Puszczy Białowieskiej” Zgodnie z art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych informuję, iż:

a) Administratorem danych przetwarzanych w zbiorze „Osoby sprzeciwiające się wycinkom w Puszczy Białowieskiej” jest Minister Środowiska.

b) Siedzibą administratora danych jest Warszawa, ul. Wawelska 52/54, kod pocztowy 00-922.

c) Dane osobowe zamieszczone w zbiorze są przetwarzane wyłącznie w celu ustalenia liczby osób sprzeciwiających się wycinkom w Puszczy Białowieskiej i deklarujących chęć pokrycia kosztów odbudowy siedlisk i powrotu gatunków na powierzchni bez wycinki drzew, zgodnie z wymogami ustawy z 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych.

d) Dane osobowe przetwarzane w zbiorze „Osoby sprzeciwiające się wycinkom w Puszczy Białowieskiej” nie będą udostępniane innym podmiot.

e) Osobie, której dane osobowe są przetwarzane w zbiorze, przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych oraz prawo ich poprawiania.

f) Podanie danych osobowych w celu zamieszczenia ich w zbiorze „Osoby sprzeciwiające się wycinkom w Puszczy Białowieskiej” jest dobrowolne. e) Po ustaniu celu przetwarzania dane zostaną usunięte.

Uwaga:

Przed podpisaniem deklaracji prosimy o zapoznanie z informacjami zawartymi na stronach internetowych Ministerstwa Środowiska (www.mos.gov.pl) oraz Lasów Państwowych (http://www.lasy.gov.pl/) zawierających zarówno wyniki inwentaryzacji, jak i korespondencję między Ministerstwem Środowiskiem a Komisją Europejskai między Ministerstwem a

UNESCO.

Korzystając z okazji uprzejmie zapraszamy do odwiedzenia Puszczy Białowieskiej, gdzie w towarzystwie członków Ekologicznego Forum Młodych można będzie zwizytować poszczególne powierzchnie badawcze i na bazie konkretnych materiałów w towarzystwie mieszkańców Puszczy poznać jej historię i bogactwo przyrodnicze kreowane ręka człowieka.

Komunikat Ministerstwa Środowiska ws. Puszczy Białowieskiej

Puszcza Białowieska to wielkie dziedzictwo kulturowo przyrodnicze miejscowej ludności, polskiego leśnictwa i polskiej szkoły ochrony przyrody, świetnie udokumentowane pod względem historii użytkowania od kilkuset lat. To także miejsce dobrze udokumentowanego wandalizmu zaborców na przełomie XIX i XX wieku oraz podczas I i II wojny światowej, polegającego na degradacji siedlisk

i wycięciu w pień tysięcy hektarów lasów. Dzięki heroicznej pracy miejscowej ludności, pod przewodnictwem leśników i na bazie polskiej szkoły ochrony przyrody ogromne przestrzenie wyciętych

i zdewastowanych lasów zostały poddane regeneracji w okresie międzywojennym jak też po II wojnie światowej, czego ewidentnym przykładem jest żubr. Gatunek ten całkowicie wyeliminowany z całej Europy, dzięki polskim leśnikom i polskim myśliwym został wraz z zabliźnianiem ran zadanych przez zaborców, odtworzony w Puszczy Białowieskiej. Koniec XX i początek XXI wieku, dzięki właśnie heroicznej pracy miejscowej ludności pod wodzą polskiej leśnej szkoły ochrony przyrody zaowocował tym, że Puszcza stała się rejonem tętniącym bioróżnorodnością, z pełną gamą siedlisk i gatunków charakterystycznych dla tej długości i szerokości geograficznej. Obecnie polska część Puszczy

Białowieskiej obejmuje obszar o powierzchni 60 736,19 ha, z czego

9 974 ha stanowi Białowieski Park Narodowy. Pozostałą część zajmują trzy nadleśnictwa gospodarcze, a mianowicie nadleśnictwo Browsk (19 913,49 ha), nadleśnictwo Białowieża (12 282,40 ha) i nadleśnictwo Hajnówka (18 566,30 ha). W roku 2004 cały obszar polskiej części Puszczy Białowieskiej zgłoszono do sieci Natura 2000 m.in. ze względu na występowanie takich siedlisk leśnych jak 91IO –

ciepłolubne dąbrowy, 91DO – bory i lasy bagienne, 91EO –

łęgi olszowe i jesionowe, 9170 – grądy oraz występowanie takich rzadkich gatunków jak dzięcioł

białogrzbiety (Dendrocopos leucotos), dzięcioł trójpalczasty (Picoides tridactylus), sóweczka (Glaucidium passerinum), włochatka (Aegolius funereus),

skowronek borowy (Lullua arborea), lelek kozodój (Caprimulgus europaeus), bogatek wspaniały

(Buprestis splendens), zgniotek cynobrowy (Cucujus cinnaberinus),

zagłębek bruzdkowany (Rhysodes sulcatus), kozioróg dębosz (Cerambyx cerdo), pachnica dębowa

(Osmoderma eremita), sasanka otwarta (Pulsatilla patens),

leniec bezpodkwiatkowy (Thesium ebracteatum) i wiele innych. Prawo UE nakazuje Polsce ochronę tych siedlisk i gatunków za pomocą działań ochronnych.

Od dłuższego czasu trwa spór o Puszcze Białowieską i metodę jej ochrony. Jedni pozostający pod wpływem argumentów neoliberalnych organizacji uważają, że istniejące zasoby przyrodnicze są reliktem nietkniętym ręką człowieka i dlatego też należy je chronić przed człowiekiem, a za najwyższą formę ochrony uznaje się zakaz wycinania drzew. Drudzy z kolei twierdzą, iż jedyną metodą zachowania tego stanu zasobów przyrodniczych z roku 2004 jest stosowanie ochrony czynnej (w tym usuwanie chorych i zbędnych drzew) – takiej, jaką stosowała w przeszłości miejscowa ludność przy ścisłej współpracy z leśnikami. Sytuacja stała się na tyle wrażliwa, że ci pierwsi rozpowszechnili swój

pogląd szeroko na świecie przedstawiając Polskę jako kraj nie szanujący zasobów przyrodniczych, a Polaków jako tych, którzy dla chęci zysku chcą wyciąć Puszczę Białowieską. Tego rodzaju dezinformacje zaczęły pojawiać się w poczytnej prasie światowej, szczególnie tej o lewicowo - liberalnym zabarwieniu. Powyższe nieprawdziwe informacje spowodowały zaniepokojenie takich instytucji międzynarodowych jak UNESCO i Komisja Europejska, a polskie Ministerstwo Środowiska zaczęło otrzymywać listy zawierające protesty i postulaty zaprzestania wycinania Puszczy Białowieskiej. Paradoksem stało się to, że protestujący najczęściej nigdy nie byli nie tylko w Puszczy Białowieskiej, ale i w Polsce, a ich niepokój wynika najprawdopodobniej z tego, że stan zasobów przyrodniczych ich państw jest w katastrofalnym stanie. Jesteśmy stanowczo przeciwni obrażaniu Polski i Polaków. Uważamy, że najwyższy czas podjąć konkretne działania. Kierując się tym przesłaniem zwracamy się do wszystkich tych, którzy protestują przeciwko tzw. „wycinaniu” Puszczy Białowieskiej o zapoznanie się z poniższym listem.

i odpowiedź naukowców:

Poznań, 7 sierpnia 2017

Szanowny Pan

Prof. dr hab. Jan Szyszko

Minister Środowiska

W odpowiedzi na pismo Ministerstwa Środowiska zawierające komunikat i propozycję podpisania deklaracji poniesienia kosztów „odbudowy siedlisk i powrotu gatunków na powierzchni bez wycinki drzew” (do pobrania także ze strony Ministerstwa¹), skierowane do licznych naukowców z różnych jednostek badawczych w Polsce i za granicą (w tym do sygnatariuszy „Listu otwartego środowiska naukowego w sprawie Puszczy Białowieskiej” z dnia 8 kwietnia 2016 roku²), jak również do przedstawicieli organizacji pozarządowych), przedstawiamy w tej sprawie następujące stanowisko:

Propozycja podpisania niniejszej deklaracji jest niedopuszczalna zarówno ze względów formalnych, jak i z uwagi na zawarte w niej oraz w towarzyszącym jej komunikacie, rażące błędy merytoryczne

i manipulacje faktami:

a) Adresaci deklaracji nigdy nie postulowali stworzenia nowego podziału gospodarczej części

Puszczy Białowieskiej na część (2/3 powierzchni) poddaną zabiegom „ochronnym”, czyli wycince i wywożeniu drzew niezależnie od obowiązującego statusu ochronnego drzewostanu, i część objętą zakazem wycinki (1/3 powierzchni). Wręcz przeciwnie, wyrażali stanowczy

sprzeciw wobec „długoterminowego eksperymentu nakreślonego w ministerialnym Programie dla Puszczy Białowieskiej”³, bowiem proponowane działania przyczynią się do pogorszenia stanu ochrony siedlisk i gatunków. Podkreślali też, że Puszcza Białowieska zasługuje na ochronę (jako Park Narodowy ze zróżnicowanym reżimem ochronnym) na całym jej obszarze.

b) Adresaci deklaracji nie domagali się zakazu wycinki „jakichkolwiek drzew na terenie Puszczy Białowieskiej”. Domagali się natomiast merytorycznej dyskusji nad zasadami strefowania działań ochronnych w Puszczy, zgodnie z zapisami w Planie Zadań Ochronnych dla obszaru Natura 2000 „Puszcza Białowieska” i we wniosku renominacyjnym złożonym przez Polskę do UNESCO. Podkreślić należy, że zarówno Plan Zadań Ochronnych dla obszaru Natura 2000 „Puszcza Białowieska”, jak i zapisy we wniosku renominacyjnym do UNESCO przewidują zróżnicowanie reżimu ochronnego, w tym także dopuszczają ograniczoną wycinkę na potrzeby użytkowe lokalnych mieszkańców oraz dla zapewnienia bezpieczeństwa przy drogach publicznych i szlakach turystycznych. Przypomnieć należy także, że zakaz prowadzenia działań gospodarczych obowiązuje (zgodnie m.in. z Planem Zadań Ochronnych obszaru Natura 2000) w lasach z przynajmniej 10-procentowym udziałem drzew ponad stuletnich. Respektowania tego zakazu wymagają międzynarodowe zobowiązania Polski, m.in. jako sygnatariusza Dyrektywy 92/43/EWG w sprawie ochrony siedlisk naturalnych oraz dzikiej fauny i flory (tzw. Dyrektywy Siedliskowej).

c) Merytorycznie bezpodstawne jest też powoływanie się w „deklaracji” na rzekomy związek między prowadzoną wycinką świerka a „trwałością występowania chronionych siedlisk

¹https://www.mos.gov.pl/aktualnosci/szczegoly/news/deklaracja-odpowiedzialnosci-ws-puszczy-bialowieskiej/

²https://www.mos.gov.pl/fileadmin/user_upload/mos/Puszcza_Bialowieska/Program_dzialan_na_rzecz_Puszcz y_Bialowieskiej/List_otwarty_srodowiska_naukowego.pdf

³https://www.mos.gov.pl/puszcza-bialowieska/program-dla-puszczy/

i gatunków zgodnie z dyrektywą ptasią i habitatową”. Trzy z przytoczonych w deklaracji siedlisk chronionych w ramach obszarów Natura 2000 (ciepłolubne dąbrowy, łęgi jesionowo-olszowe oraz grądy) nie zawierają lub zawierają w niewielkiej domieszce gatunek drzewa (świerk), podlegający obecnie wycince pod pretekstem ograniczenia gradacji kornika

i „ochrony siedlisk naturowych”. Jedynie część borów bagiennych zawiera świerk jako główny składnik drzewostanu. Jednakże, Plan Zadań Ochronnych dla obszaru Natura 2000 „Puszcza Białowieska”⁴ wyraźnie określa, iż to właśnie gospodarka leśna jest jednym z głównych zagrożeń chronionych siedlisk. Zapis ten znajduje potwierdzenie w „Raporcie z Monitoringu Leśnych Siedlisk Przyrodniczych Wpisanych do Załącznika i Dyrektywy Siedliskowej w Obszarze Natura 2000 „Puszcza Białowieska” PLC200004, sporządzonym przez WWF Polska w maju 2017⁵. Co więcej, zgodnie z Planem Zadań Ochronnych obszaru Natura 2000, ochrona wielu gatunków (np. dzięcioła białogrzbietego, dzięcioła trójpalczastego, sóweczki, zagłębka bruzdkowanego czy ponurka Schneidera) wymaga wykluczenia gospodarki leśnej

z drzewostanów ponad stuletnich.

d) Twierdzenie, że „w roku 2016 dokonano kompleksowej inwentaryzacji siedlisk i gatunków na całym terenie Puszczy” jest znaczącym nadużyciem, bowiem oprócz inwentaryzacji siedlisk na

stałych powierzchniach obserwacyjnych, dokonano zaledwie wyrywkowej inwentaryzacji nielicznych, wybranych gatunków roślin i zwierząt⁶.

e) Propozycja przyjęcia osobistego zobowiązania finansowego jest szczególnie zadziwiająca

w sytuacji gdy ani Minister Środowiska, członkowie rządu, urzędnicy Ministerstwa Środowiska, ani też kierownictwo czy pracownicy Lasów Państwowych nie deklarują żadnych osobistych zobowiązań finansowych na wypadek utraty gatunków, siedlisk, a także walorów poznawczych – odnoszących się zarówno do wartości przyrodniczych (wynikających

z dominującej roli naturalnych procesów kształtujących dynamikę, strukturę i kompozycję ekosystemów Puszczy) jak i kulturowych (obecność ewentualnych artefaktów archeologicznych), które są niszczone przez wycinkę, wywóz drewna i działania rekultywacyjne, prowadzone przez PGL LP. Propozycja ta jest ponadto jeszcze bardziej rażąca w obliczu faktu, iż adresaci deklaracji nie mają wpływu na obecny kształt decyzji o zarządzaniu Puszczą Białowieską.

f) Komunikat, który wraz z deklaracją został przesłany do wielu osób z Polski i z zagranicy

zawiera liczne błędy merytoryczne, ortograficzne i stylistyczne⁷ świadczące o braku profesjonalizmu, co podważa kompetencje osób odpowiedzialnych za jego przygotowanie⁸.

Podsumowując: treść i formę Komunikatu oraz wezwanie do podpisania tzw. „deklaracji” uważamy za rażące naruszenie standardów debaty publicznej. Podtrzymujemy apel do Ministra Środowiska,

Prezydenta i Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej oraz Prezes Rady Ministrów o podjęcie działań zmierzających do objęcia całej Puszczy Białowieskiej gwarantowaną przez państwo ochroną. Zgodnie z obowiązującym w Polsce prawem i niemal stuletnią tradycją, ochronę taką zapewnić może

⁴

http://bip.bialystok.rdos.gov.pl/files/obwieszczenia/46446/Zarzadzenie_RDOS_Bialystok_Dz_Urz_Woj_Podl_2

⁵http://www.wwf.pl/?21340/Wycinka-najwiekszym-zagrozeniem-dla-siedlisk-lesnych-Puszczy-Bialowieskiej

⁶szersze omówienie inwentaryzacji zawarte jest tu: https://naukadlaprzyrody.pl/2017/04/07/uwagi-naykowcow-do-prezentacji-wynikow-inwentaryzacji-w-puszczy-bialowieskiej)/

⁷dyskusja na ten temat: http://zmihor.blogspot.com/2017/07/lelek-kozduj-czyli-ortografia-wg.html

⁸Szerzej temat komunikatu omówiony został w komentarzu: https://naukadlaprzyrody.pl/2017/07/14/uwagi-do-komunikatu-ministerstwa-srodowiska-czy-bedziemy-jechac-do-puszczy-bialowieskiej-po-to-by-podziwiac-wzorowe-uprawy-i-wypielegnowane-mlodniki.

tylko status parku narodowego. Apelujemy też do Ministra Środowiska o zaprzestanie działań gospodarczych na terenie lasów puszczańskich, przynajmniej do momentu opracowania planu ochrony Puszczy jako całości przez specjalistów od ochrony przyrody. Apelujemy także do Ministra Środowiska i Dyrektora Lasów Państwowych o przyjęcie pełnej osobistej odpowiedzialności za utratę walorów przyrodniczych i poznawczych, a także atrakcyjności turystycznej Puszczy Białowieskiej, na skutek poddania jej intensywnym działaniom z zakresu gospodarki leśnej⁹.

Z poważaniem

1. Prof. dr hab. Oleg Aleksandrowicz, Instytut Biologii i Ochrony Środowiska, Akademia Pomorska w Słupsku, Słupsk

2. Prof. dr hab. Wiesław Babik, Wydział Biologii i Nauk o Ziemi, Uniwersytet Jagielloński, Kraków

3. Prof. dr hab. Magdalena Błażewicz, Wydział Biologii i Ochrony Środowiska, Uniwersytet Łódzki, Łódź

4. Prof. dr hab. Przemysław Busse, Uniwersytet Gdański, Gdańsk

5. Prof. dr hab. Andrzej Chlebicki, Instytut Botaniki im. W. Szafera PAN, Kraków

6. Prof. dr hab. Andrzej Dyrcz, Wydział Nauk Biologicznych, Uniwersytet Wrocławski, Wrocław

7. Prof. dr hab. Beata Gabryś, Wydział Nauk Biologicznych, Uniwersytet Zielonogórski, Zielona Góra

8. Prof. dr hab. Grzegorz Gabryś, Wydział Nauk Biologicznych, Uniwersytet Zielonogórski, Zielona Góra

9. Prof. dr hab. Joanna Gliwicz, Muzeum i Instytut Zoologii PAN, Warszawa

10. Prof. dr hab. Z. Maciej Gliwicz, Wydział Bioogii, Uniwersytet Warszawski, Warszawa

11. Prof. dr hab. Jerzy M. Gutowski, Rada Naukowa Białowieskiego Parku Narodowego, Białowieża

12. Prof. dr hab. Lilla Hryniewiecka, Wydział Biologii, Uniwersytet Adama Mickiewicza, Poznań

13. Prof. dr hab. Hanna Kmita, Wydział Biologii, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza, Poznań

14. Prof. dr hab. Paweł Koteja, Instytut Nauk o Środowisku, Uniwersytet Jagielloński, Kraków

15. Prof. dr hab. Jan Kozłowski, Instytut Nauk o Środowisku, Uniwersytet Jagielloński, Kraków

16. Prof. dr hab. Adam Latała, Wydział Oceanografii i Geografii, Uniwersytet Gdański, Gdynia

17. Prof. dr hab. Małgorzata Latałowa, Wydział Biologii, Uniwersytet Gdański, Gdańsk

18. Prof. dr hab. Ryszard Laskowski, Instytut Nauk o Środowisku, Uniwersytet Jagielloński, Kraków

19. Prof. dr hab. Joanna Pijanowska, Wydział Biologii, Uniwersytet Warszawski, Warszawa

20. Prof. dr hab. Mirosław Przybylski, Wydział Biologii i Ochrony Środowiska, Uniwersytet Łódzki, Łódź

21. Prof. dr hab. Lech Ratajczak, Wydział Biologii, Uniwersytet im Adama Mickiewicza w Poznaniu, Poznań

22. Prof. dr hab. Piotr Skubała, Wydział Biologii i Ochrony Środowiska, Uniwersytet Śląski,

Katowice

23. Prof. dr hab. Jacek M. Szymura, Instytut Zoologii i Badań Biomedycznych, Uniwersytet

Jagielloński, Kraków

⁹(aneks do Planu Urządzania Lasu dla nadleśnictwa Białowieża z roku 2016: https://bip.mos.gov.pl/fileadmin/user_upload/bip/strategie_plany_programy/Decyzja.pdf; decyzja 51 Dyrektora Generalnego LP http://bip.lasy.gov.pl/pl/bip/px_~decyzja_51_2017.pdf).

24. Prof. dr hab. Dariusz Tarnawski, Wydział Nauk Biologicznych, Uniwersytet Wrocławski, Wrocław

25. Prof. dr hab. Werner Ulrich, Wydział Biologii i Ochrony Środowiska, Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu, Toruń

26. Prof. dr hab. Marek Wanat, Muzeum Przyrodnicze, Uniwersytet Wrocławski, Wrocław

27. Prof. dr hab. January Weiner, Instytut Nauk o Środowisku, Uniwersytet Jagielloński, Kraków

28. Prof. dr hab. Tomasz Wesołowski, Wydział Nauk Biologicznych, Uniwersytet Wrocławski, Wrocław

29. Prof. dr hab. Jan M. Wójcik, Instytut Biologii Ssaków PAN, Białowieża

30. Dr hab. Monika Badura, Wydział Biologii, Uniwersytet Gdański, Gdańsk

31. Dr hab. Adam Barcikowski, Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu, Toruń

32. Dr hab. Andrzej Bobiec, Wydział Biologiczno-Rolniczy, Uniwersytet Rzeszowski, Rzeszów

33. Dr hab. Adam Głazaczow, Wydział Biologii, Uniwersytet im Adama Mickiewicza, Poznań

34. Dr hab. Bogdan Jaroszewicz, Białowieska Stacja Geobotaniczna, Uniwersytet Warszawski,

Białowieża

35. Dr hab. Łukasz Kaczmarek, Wydział Biologii, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza, Poznań

36. Dr hab. Monika Kędra, Instytut Oceanologii PAN, Sopot

37. Dr hab. Ziemowit Kosiński, Wydział Biologii, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza, Poznań

38. Dr hab. Rafał Kowalczyk, Instytut Biologii Ssaków PAN, Białowieża

39. Dr hab. Paulina Kramarz, Instytut Nauk o Środowisku, Uniwersytet Jagielloński, Kraków

40. Dr hab. Krzysztof Kujawa, Instytut Środowiska Rolniczego i Leśnego PAN, Poznań

41. Dr hab. Mariusz Lamentowicz, Wydział Biologii, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza, Poznań

42. Dr hab. Mariusz Lewandowski, Wydział Ogrodnictwa, Biotechnologii i Architektury Krajobrazu Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, Warszawa

43. Dr hab. Łukasz Łuczaj, Pozawydziałowy Instytut Biotechnologii, Uniwersytet Rzeszowski

44. Dr hab. Piotr Minias, Wydział Biologii i Ochrony Środowiska, Uniwersytet Łódzki, Łódź

45. Dr hab. Anna Orczewska, Wydział Biologii i Ochrony Środowiska, Uniwersytet Śląski, Katowice

46. Dr hab. Maciej Pabijan, Wydział Biologii i Nauk o Ziemi, Uniwersytet Jagielloński, Kraków

47. Dr hab. Tomasz Postawa, Instytut Systematyki i Ewolucji Zwierząt PAN, Kraków

48. Dr hab. Adam Rostański, Wydział Biologii i Ochrony Środowiska, Uniwersytet Śląski, Katowice

49. Dr hab. Anna Rożen, Instytut Nauk o Środowisku, Uniwersytet Jagielloński, Kraków

50. Dr hab. Krzysztof Schmidt, Instytut Biologii Ssaków PAN, Białowieża

51. Dr hab. Nuria Selva Fernandez, Instytut Ochrony Przyrody PAN, Kraków

52. Dr hab. Anna M. Stefanowicz, Instytut Botaniki im. W. Szafera PAN, Kraków

53. Dr hab. Grażyna Szarek-Łukaszewska, Instytut Botaniki im. W. Szafera PAN, Kraków

54. Dr hab. Elżbieta Wilk-Woźniak, Instytut Ochrony Przyrody PAN, Kraków

55. Dr hab. Roman Żurek, Instytut Ochrony Przyrody PAN, Kraków

56. Dr Kamil Bartoń, Instytut Ochrony Przyrody PAN, Kraków

57. Dr Agnieszka Bednarska, Instytut Nauk o Środowisku, Uniwersytet Jagielloński, Kraków

58. Dr Anna Buczma, Wydział Biologii, Uniwersytet Gdański, Gdańsk

59. Dr Marcin Churski, Instytut Biologii Ssaków PAN, Białowieża

60. Dr Piotr Dąbrowski, Wydział Turystyki i Rekreacji, Akademia Wychowania Fizycznego w Krakowie, Kraków

61. Dr Szymon Drobniak, Instytut Nauk o Środowisku, Uniwersytet Jagielloński, Kraków

62. Dr inż. Marcin Kadej, Wydział Nauk Biologicznych, Uniwersytet Wrocławski, Wrocław

63. Dr Wojciech Kania, Stacja Ornitologiczna, Muzeum i Instytut Zoologii PAN, Gdańsk

64. Dr Magdalena Kozakowska, Wydział Biochemii, Biofizyki i Biotechnologii, Uniwersytet Jagielloński, Kraków

65. Dr Marta Kras, Wydział Biologii, Uniwersytet Gdański, Gdańsk

66. Dr Anna Kujawa, Instytut Środowiska Rolniczego i Leśnego PAN, Poznań

67. Dr Marta Labocha-Derkowska, Instytut Nauk o Środowisku, Uniwersytet Jagielloński, Kraków

68. Dr Robert Maślak, Wydział Nauk Biologicznych, Uniwersytet Wrocławski, Wrocław

69. Dr Sławomir Mitrus, Wydział Przyrodniczo-Techniczny, Uniwersytet Opolski, Opole

70. Dr Magdalena Moskal-del Hoyo, Instytut Botaniki im. W. Szafera PAN, Kraków

71. Dr Krzysztof Moszczyński, Wydział Prawa i Komunikacji Społecznej, Uniwersytet SWPS, Filia we Wrocławiu

72. Dr Anna Muszewska, Instytut Biochemii i Biofizyki PAN

73. Dr inż. Piotr Musznicki, Wydział Elektrotechniki i Automatyki, Politechnika Gdańska

74. Dr inż. Robert Mysłajek, Wydział Biologii, Uniwersytet Warszawski, Warszawa

75. Dr Magdalena Niedziałkowska, Instytut Biologii Ssaków PAN, Białowieża

76. Dr Sabina Nowak, Stowarzyszenie dla Natury "Wilk", Twardorzeczka

77. Dr Agnieszka Pajdak-Stós, Instytut Nauk o Środowisku, Uniwersytet Jagielloński, Kraków

78. Dr Barbara Pietrzak, Wydział Biologii, Uniwersytet Warszawski, Warszawa

79. Dr Agata Plesnar-Bielak, Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytet Jagielloński, Kraków

80. Dr Dorota Płuchowska, Wydział Filologiczny, Uniwersytet Wrocławski, Wrocław

81. Dr Tomasz Podgórski, Instytut Biologii Ssaków PAN, Białowieża

82. Dr Zofia Prokop, Instytut Nauk o Środowisku, Uniwersytet Jagielloński, Kraków

83. Dr Agnieszka Sergiel, Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, Kraków

84. Dr Mirosław Stepaniuk, Stowarzyszenie Dziedzictwo Podlasia, Puchły

85. Dr Michał Stuglik, Scotland's Rural College, Edynburg

86. Dr Jakub Szymkowiak, Wydział Biologii, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, Poznań

87. Dr Joanna Święta-Musznicka, Wydział Biologii, Uniwersytet Gdański, Gdańsk

88. Dr Aleksandra Walczyńska, Instytut Nauk o Środowisku, Uniwersytet Jagielloński, Kraków

89. Dr Dominika Włoch-Salamon, Instytut Nauk o Środowisku, Uniwersytet Jagielloński, Kraków

90. Dr Joanna Wojtera-Kwiczor, Wydział Biologii, Uniwersytet im. A. Mickiewicza w Poznaniu,

Poznań

91. Dr Krzysztof Zawierucha, Wydział Biologii, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza, Poznań

92. Dr Adrian Zwolicki, Wydział Biologii, Uniwersytet Gdański, Gdańsk

93. Mgr Maciej Bonk, Instytut Ochrony Przyrody PAN, Kraków

94. Mgr Alicja Pawelec, Wydział Biologii, Uniwersytet Warszawski, Warszawa

95. Mgr inż. Gabriela Sąkol, Instytut Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w Sosnowcu

96. Mgr Anna Wyrzykowska, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, Poznań

______________

Do wiadomości:

Pani Beata Szydło, Prezes Rady Ministrów

Pan dr Andrzej Duda, Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej

Pan dr inż. Konrad Tomaszewski, Dyrektor Generalny Lasów Państwowych media

O żeż !!!!!

Strony

DEKLARACJA ODPOWIEDZIALNOŚCI WS. PUSZCZY BIAŁOWIESKIEJ

DEKLARACJA ODPOWIEDZIALNOŚCI WS. PUSZCZY BIAŁOWIESKIEJ

Odpowiedzialność za Puszczę Białowieską

Realizacja prawa Unii Europejskiej

Kornik drukarz

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz